Miło mi, Severus jestem.

Wszystkie skojarzenia są mile wskazane xD

<Ciemny pokój, Rozmowa Severusa z Elizabeth>

E-Elizabeth

S-Severus

E: No nie wiem...
S: Krukonka czegoś nie wie. No proszę.

E: Ale czy... No to.. ten..
S: Od kiedy jesteś jąkałą?
E: No weź. Ja cię poważnie pytam!

S: Nie. Ty próbujesz się mnie zapytać.
E: No, ale wiesz o co mi chodzi!

S: Jeżeli chodzi o to czy będzie bolało? Może na początku, ale potem będziesz mi dziękować.

E: Jasne.

S: Nie wierć się tak.
E: A czy to konieczne?
S: A jak mam to zrobić? Przez ubranie?
E: Jak byś mógł...
S: Och, oczywiście. Podnieś te rękę kobieto! Jak mam ściągnąć te bluzkę?
E: Bo to łatwe. Zamieńmy się miejscami.

S: Tylko tak nie można. To ja tutaj muszę to zrobić...
E: Jak się wywyższasz. Mogę z tym pójść do każdej osoby w tym zamku.

S: Ale przyszłaś do mnie.

E: I teraz tego żałuje...
S: To był twój wybór.

E: Ej! Jakie ty masz zimne łapy!

S: Wybacz.

E: Weź to rób delikatniej!

S: Pardon. Nie wiedziałem, że masz taką delikatną skórę.

E: A ja nie wiedziałam, że jesteś taki sztywny.

S: Nie każdy jest takki jak ty.

E: Mam to uznać za komplement?

S: Raczej obelgę. No i weź się tak nie kręć!

E: Aua! To boli!

S: Bo ma.

E: Jaki ty jesteś miły.

S: Ale już nie boli, prawda?

E: Teraz to nawet przyjemne.

S: I po co był ten cały cyrk?

E: To tylko i wyłącznie twoja wina!

S: Nie ja dałem się pociąć Potterowi. Zresztą kto ci kazał przyjść do mnie żebym cię uleczył? Od tego jest Poppy.

E: Ona mnie przeraża.

S: Przeraża cię. A ja niby nie?

E: Nie ty jesteś jak kot.
S: Jak co?!

E: Jak kot. Co ogłuchłeś?

S: A niby dlaczego jak kot?

E: Na początku jesteś nie ufny, a gdy pozwolisz się do siebie zbliżyć jesteś potulny. Jednak jak już się wydaję, że wie się o tobie wszystko, pokazujesz pazury i zmieniasz nastawienie by ciebie nie można było znać na wylot.

S: Interesujące masz o mnie zdanie. I to że 'znasz mnie' niweluje strach do mnie i pozwalasz abym majstrował przy twoim zdrowiu, a nawet życiu?

E: Sev, ciebie się nikt nie boi.

S: Tak. Tylko udają. Ten strach w oczach i niepewność co teraz zrobię.

E: A skoro stwierdziłeś, że coś zrobisz... Co zamierzasz zrobić z moją bluzką?

S: Co..? A masz..

E: Dzięki. Myślałam, że będę musiała przejść drogę z lochów do gabinetu w samym staniku.

S: Co w tym złego?

E: No wiesz. To by dało dwuznaczną opinię o naszych relacjach.
S: Jakich relacjach?

E: Idiota.
S: Miło mi, Severus jestem.